Վերացող Անտառներ
Հայաստանի անտառներին ու քաղաքների
կանաչ տարածքներին հսկայական վնաս հասցվեց 1990-ականների սկզբի էներգետիկական ճգնաժամի
տարիներին: 15 տարի անց հանրապետության անտառները կրկին վտանգված են, այս անգամ ապօրինի
ծառահատումների, կոռուպցիայի ու փայտանյութի շահավետ առևտրի պատճառով:
Բնապահպանական խնդիրներով զբաղվող
հասարակական կազմակերպությունները պնդում են, որ մինչ ուշադրության կենտրոնում էր հայտնվել
1992-1993 թթ. էներգետիկական ճգնաժամի պատճառած վնասը, Հայաստանի անտառներին ավելի
մեծ վնաս հասցրեց արդեն ճգնաժամից հետո ձևավորված փայտանյութի շուկան:
«Անտառահատումները սկսվեցին տարերայնորեն
90-ականներին,- ասում է Հայաստանի կանաչների միության նախագահ Հակոբ Սանասարյանը:
- Այնուհետև դրանք դարձան համակարգված, և պետական այրերը անտառի հատման մենաշնորհը
վերցրին իրենց ձեռքը: Ծառաշատ մարզերից` Լոռուց, Տավուշից ու Սյունիքից, սկսեցին վառելափայտ
ներկրել Արարատյան դաշտավայր ու վաճառել: Եվ այդպես հիմք դրվեց անտառի անմարդկային
շահագործմանը»:
Այսօր ծառահատումները հանրապետության
անտառներով հարուստ երեք մարզերում` հյուսիս-արևելքում գտնվող Տավուշում ու Լոռիում
և հարավում գտնվող Սյունիքում, ընթանում են այնպիսի տեմպերով, որ Համաշխարհային բանկի
և բնապահպանների կանխատեսումով` 20-30 տարում Հայաստանի անտառներն ամբողջովին կվերանան:
Ըստ «Հայանտառ» պետական փակ բաժնետիրական ընկերության
տվյալների` Հայաստանի անտառների վերջին հաշվառումը կատարվել է 1993 թվականին, երբ զանգվածային
ապօրինի հատումները դեռ առջևում էին:
Ըստ այդ տարվա տվյալների` Հայաստանում
անտառածածկ էր 334100 հեկտար տարածքը, ինչը կազմում է հանրապետության ընդհանուր տարածքի
11,2 տոկոսը:
Ըստ «Հայաստանի անտառներ» բնապահպանական ՀԿ-ի տվյալների`
Հայաստանում տարեկան ապօրինաբար հատվում է մոտ 1 մլն խմ բնափայտ, որը կազմում է մոտ
8000 հա անտառ:
Երևանի գյուղատնտեսական ակադեմիայի
անտառագիտության ամբիոնի վարիչ Ժիրայր Վարդանյանի խոսքերով` անտառածածկ պետք է լինի
Հայաստանի տարածքի 28-30 տոկոսը:
Երևանի գյուղատնտեսական ակադեմիայի
անտառագիտության ամբիոնի վարիչ Ժիրայր Վարդանյանի խոսքերով` անտառածածկ պետք է լինի
Հայաստանի տարածքի 28-30 տոկոսը: